Terapia Polisensoryczna

Kiedyś było wspinanie się po drzewach, bieganie boso po trawie, zabawy na podwórku, słuchanie ptaków…
Czasy się zmieniły i są telefony, komputery, laptopy, a na podwórkach cisza.
Może właśnie dlatego sensoryka jest coraz bardziej potrzebna?

Od prawidłowego działania zmysłów: dotyku, wzroku, słuchu, smaku, węchu, równowagi oraz właściwego przetwarzania bodźców przez mózg, zależy rozwój bardzo ważnych funkcji poznawczych: mowy, myślenia, pamięci, uwagi, koncentracji.

Zaburzenia w funkcjonowaniu analizatorów zakłócają, a często uniemożliwiają dzieciom nabywanie nowych doświadczeń i umiejętności.

Jeśli Wasze dziecko:

• niechętnie dotyka niektórych przedmiotów, płynów lub tkanin
• jest nadmiernie ruchliwe np. biega, skacze, kręci się, huśta na krześle
• ma problem z naśladowaniem i nauczeniem się nowych zadań ruchowych
• ma trudności z wykonywaniem ruchów precyzyjnych
• ma kłopoty z opanowaniem technik szkolnych (pisanie, czytanie, liczenie)
• ma słabą koordynację ruchową (np. słabo wycina, rysuje)
• zbyt lekko lub zbyt mocno koloruje, nie czuje swojej „siły”
• przejawia dużą dezorientację w przestrzeni: nie odróżnia strony prawej od lewej, 
ma słabe wyczucie odległości, odwraca litery i cyfry
• jest wyjątkowo wrażliwe na bodźce wzrokowe, słuchowe, dotykowe, węchowe
(np. zatyka uszy, gdy słyszy jakiś dźwięk)

to terapia dla Niego.

Podstawowym celem terapii polisensorycznej jest stymulowanie percepcji płynącej ze wszystkich kanałów zmysłowych. Na zajęciach, połączonych z dobrą zabawą i muzykowaniem, dziecko otrzyma kontrolowaną ilość bodźców zmysłowych poprawiających funkcjonowanie ośrodkowego układu nerwowego i stymulujących mózg; rozbudzi wyobraźnię, uaktywni swoje zmysły: dotyku, smaku, wzroku, węchu, słuchu i równowagi oraz poprawi koncentrację uwagi.

Terapeuta i pedagog specjalny
Alicja Grzybowska